Een nasje

Een tijdlang dacht ik dat ik het niet nodig had. Een Nas. Voor de niet - techneuten onder ons; een harde schijf in het netwerk.
Nu had ik al jaren een schijf aan het net hangen, maar mijn Asus wl500g Deluxe, die het delen van die schijf mogelijk maakt, is niet zo snel. Het apparaat is snel genoeg voor internet toegang, maar wil je hem als echte fileserver benaderen, dan is het soms lang wachten. Helemaal als het apparaatje ingezet werd als download machientje. De Asus functioneert ook als logger server, die keurig statistiekjes maakt van onze zonnepaneeltjes, plaatjes van de webcam knipt en opslaat. En dat moet toch allemaal wel blijven functioneren.

Nu zat ik vandaag eens een stukje te lezen over de mogelijkheden van de NAS apparaten van tegenwoordig. Omdat hier een zelfde architectuur onder de motorkap schuilgaat, blijken deze apparaten hetzelfde (en meer!) te kunnen als mijn Asus router (die overigens nooit als router heeft gefunctioneerd). Met een processor van 1,2Ghz is echter veel meer mogelijk, zoals streaming video over het netwerk, downloaden zonder PC, etc.

Een ander voordeel dat ik zeker zal gebruiken, is de mogelijkheid om continu backups te maken van de diverse computers, de NAS staat toch aan. Daarnaast wordt dan de NAS zelf uiteraard ook weer gebackupped op een losse USB harddisk, wat prachtig te automatiseren is.

Mijn oog is gevallen op de QNAP TS-119. Een mooi vormgegeven apparaatje, verbruikt 5 tot 13 Watt. Daar komt dan waarschijnlijk een WD green disk van 1,5 TB in. Dan ben ik in elk geval weer eventjes klaar voor de toekomst!

De winter in zicht

De winter is weer in zicht. Feest voor de energiemaatschappij! De straalkachels gaan weer aan, de lampen branden in overvloed, mensen blijven lekker binnen. Zelfs mijn zonnepanelen hebben er geen zin meer in. Reden voor een feestje in energieland!

Eindelijk samen

Het heeft maanden geduurd, maar eindelijk is het zover. Noekie en Chica, onze konijnen, leven in vrede samen in één hok. Lange tijd dacht ik dat het er niet meer van zou komen. Als ik ze samenliet werd Chica (het vrouwtje) opgejaagd, en renden ze knorrend door de kooi en ren. De een mocht van de ander niet eten en probeerde ze dat toch, dan kon ze een knauw verwachten.

De kou heeft Noekie op andere gedachten gebracht denk ik. Het leek hem wel zo verstandig om toch wat liever te zijn voor Chica, zodat hij er ook eens lekker warmpjes tegenaan kan kruipen. Dat ging al een weekje goed, dus vandaag heb ik het hek er tussenuit gehaald. Ze zitten rustig met z'n tweetjes van 1 broccolistronk te knabbelen, en graven gezellig samen een tunnel. Hopen dat het zo blijft, want ik heb geen zin om dat hek terug te moeten plaatsen in de lente...