woensdag 11 april 2007

Second Life

Van de week kon ik m'n nieuwsgierigheid niet langer bedwingen.
Ik heb Second Life geïnstalleerd. Na de aanmeldingsprocedure, hoe heet ik, hoe zie ik eruit, en meer van dat soort vragen mocht ik dan eindelijk een tweede leven beginnen.
Wat een teleurstelling is het dan dat je eerst verplicht een heleboel oefeningen moet doen. Hoe moet ik lopen, autorijden, vliegen, kleren aantrekken en uitdoen, ik kom er na 10 minuten pas achter dat ik in m'n blote kont rondren...

Goed, toch wel zinvol misschien, die oefeningen. Enfin, na het oefenen mocht ik dan echt naar binnen. Toen was het echt binnen 15 minuten bekeken. Geen mens te bekennen, niemand
die me aanspreekt :( Ik dacht dat hier 5 miljoen personen rondhingen? Dan maar een bezoekje aan wat bedrijfsvestigingen gedaan. Zelfs daar was het leeg. Ook van een bezoekje aan een café kon ik niet blij worden. Ik kan echt niet begrijpen dat mensen hier hun tijd in steken, laat staan geld, maar dat zal dan wel aan mij liggen.
Zelfs mijn werkgever doet er aan mee. Ik zeg...hype.
De software staat nog wel op m'n pc, maar geen haar op m'n hoofd die eraan denkt om daar opnieuw binnen te gaan... zou ik nou al die jaren als een stokstijf manneke met blote kont op die eenzame vlakte blijven staan???

Geen opmerkingen:

Een reactie posten