80 van de langstraat - Het verslag

Het liet even op zich wachten, maar bij deze, het verslag van de 80 van de langstraat!

Vooraf
De week vooraf bestond vooral uit veel slaaptekort, terwijl ik eigenlijk extra wilde slapen. Ook de zaterdag vooraf was een drukke dag, met een lekkage in de keuken en de gebruikelijke zaterdagdingen, dus toen ik uiteindelijk mijn spullen aan het pakken was, had ik nog niet echt een goed gevoel over de tocht. Gek idee vergeleken met de 4daagse, is dat je thuis je tas staat in te pakken, wandelkleding aantrekt en dus helemaal al wandelklaar van huis vertrekt. In Nijmegen is dat toch echt een ander ritueel. Nienke vond het fantastisch om me in de trein uit te zwaaien. Eenmaal in de trein naar Den Bosch, alwaar ik opgehaald zou worden, kwam ik wat tot rust, ik kon niets bedenken wat ik vergeten was en eigenlijk voelde ik me best goed. Eerst naar Elshout gegaan, om nog even de laatste voorbereidingen te doen; nummer opspelden, lampje op mijn tas, een goeie kop koffie. Daarna vertrokken naar Drunen om de rest van de groep op te halen: Arna, Theo, Ruud en Yvonne. Ze lopen de tocht niet voor het eerst, en er is zelfs een heel familierustpostensysteem opgezet! Op 8 strategische plaatsen zullen ze langs de route staan. En ik ben er ook welkom. Daarna door naar Waalwijk, waar we afgezet werden op het Unnaplein, voor de grote lange tocht.

Start op het Unnaplein

Arna & Jacqueline

De Start
Een gemoedelijke drukte op het plein, veel fluoriserende hesjes en toch wel de voelbare wandeladrenaline. Ineens rond kwart voor 9 begon iedereen te bewegen richting start. Omdat de officiële start om 21u is, kan je al iets eerder over de mat lopen, want de burgemeester geeft eerst nog een toespraak, waarna de toch om 21u echt begint.
En jawel, daar gingen we. Ik liep met Jacqueline en Arna mee, die er een stevig tempo inzetten. De rest liep nog een stukje sneller. (Al bleek later uit de scantijden dat ze slechts een paar minuutjes voor ons liepen) Dat tempo was even wennen. Tijdens een vierdaagse was ik rustiger gestart denk ik. Het eerste rondje door Waalwijk was niet zo bijzonder, veel donkere wegen, en kennis gemaakt met de zgn. doorloopposten, waar ze dus water, drankjes en "iets erbij" uitdelen. Het meest vreemde op dit stuk was dat we wél langs het gebouw van de hoofdsponsor Sealskin liepen, maar dat er niets gedaan werd, zelfs geen extra verlichting op het pand, en er stond ook niemand. Gewoon een verlaten industrieterrein.

Drankjes bij een van de doorloopposten

De Nacht

Feest in Drunen

Nadat we voor de 2e keer Waalwijk ingewandeld waren, moesten we na verloop van tijd verplicht stoppen. Het onweer, wat al vanaf het begin rommelde, begon problemen te geven. Er waren veel blikseminslagen gezien, en men wilde even afwachten tot het overwaaide. Gelukkig duurde het niet lang, en konden we op weg naar Drunen. Onderweg veel vuurkorven, feestende mensen, hele buurtfeesten worden er op touw gezet! Het lopen ging inmiddels al in een rustiger tempo. In Drunen voor het eerst een familiepost tegengekomen. Echt super geregeld, stoelen met kussens, goeie koffie. Een busje met geluid en licht erop maakte het feest compleet, door die bus konden we de rustposten goed herkennen. Na een korte stop snel weer verder, op weg naar Haarsteeg. Onderweg de eerste grote rustpost doorgelopen. Je loopt hierbij letterlijk door een sporthal heen, waar je kunt rusten en ook weer eten en drinken kan krijgen. Dat lopend buffet, daar is tot nu toe niets van gelogen. Je kan blijven eten, koeken, fruit, broodjes, aan alles is gedacht. We zijn hier meteen doorgelopen, in Haarsteeg stond immers weer een rustpost voor ons klaar. Onderweg viel het me op dat Jacqueline anders begon te lopen. Dat bleek wel te kloppen, in Haarsteeg zag ze het niet meer te zitten, en zo moesten Arna en ik alleen verder. Omdat ik al wel 2 blaartjes voelde, en we nog 50km voor de boeg hadden, heb ik deze meteen doorgeprikt, en dit keer met vette watten ingepakt. Spannend hoe dit zou bevallen. Na een half uurtje kwam ik tot de conclusie dat dit toch wel erg prettig liep, dus dit houden we erin. Ik vond het beter dan tapen. Ook het korte rusten (ca 10 minuten) bevalt me wel. (Zie statistieken onderaan)

Grote rustplaats "De overlaat"

Vuurkorf na vuurkorf, bier na bier, feest na feest, zo trok de route ondertussen aan ons voorbij. Het werd op sommige plekken iets rustiger, de nacht was immers ook al ver gevorderd, en kleine oogjes aan de kant van de weg keken ons steeds vaker toe. Maar; er zaten véél meer mensen dan ik had verwacht! Wat ik ook niet had verwacht, er was nog geen spoor te bekennen van het slaaptekort. Weer in Waalwijk aangekomen, de 2e grote rustplaats, deze keer scholengemeenschap de Overlaat, dat betekent: Op de helft! En ook, dat de nacht aan z'n einde is. Na Waalwijk begon het snel licht te worden. En nog steeds goed wakker.


De ochtend (of: De stilte)

Ochtendgloren Sprang-Capelle

Na waalwijk lagen de dorpen op de route wat verder uit elkaar, de wandelaars verspreidden zich nog meer over de route, dus het saaie deel van de route was nu toch echt begonnen. Ik moet zeggen, het lopen viel nog steeds niet tegen, ook nog steeds geen slaapklap, maar het was wel zo'n typisch "lusjesgevoel", (wat de 50 lopers van de 4daagse zullen herkennen) en dat betekent in de regel dat je jezelf bezig moet houden. Veel ouwehoeren, waarbij ik vooral ouwehoerde en Arna luisterde (of deed alsof ;) )en muziek luisteren, met de speaker van mijn telefoon. Dat toestel had ik inmiddels alweer 2x bijgeladen, omdat ik ook de routetrack aan had staan. (Daarover later meer.) 's-Gravenmoer kwam, en ging. Langs Dongen, ook al zo'n rustig stuk, we hadden beter door Dongen kunnen lopen wat mij betreft. Door al het gekke nachtelijke eten begon mijn maag wat tegen te stribbelen, dus toch maar iets minder gaan eten bij de doorloopposten.

De feestbus bij post 5

Familierustpost 5 's-Gravenmoer

De klap
Na het 60km punt kwam ie. De slaapklap. Het lopen ging eigenlijk nog steeds heel goed. Maar ineens, de fut was eruit. Ik kon mezelf er niet goed meer toe zetten om verder te lopen. Arna had dat punt al eerder bereikt, maar was haar dip nog niet te boven, dus dat was lastig. Op een soort van automatische piloot toch maar verder, met het idee dat 3/4 van de tocht al achter ons lag en er geen reden was om op te geven. Gelukkig lagen er nog 3 familierustposten voor ons, wat dan wel weer een geruststellende gedachte was. Loon op Zand   was groter dan ik me ooit heb kunnen voorstellen, en ook Kaatsheuvel was voor mijn gevoel een metropool waar geen einde aan kwam. Maar uiteindelijk bereikten we dan toch de laatste familierustpost, met nog 3,5 km voor de boeg. Het zat er dan nu toch echt bijna op.

De finish
Wie heeft bedacht dat de laatste loodjes het zwaarst zijn, die mag wat mij betreft naar de hel, want man, wat waren deze zwaar. De laatste kilometer voor "De laatste draai" was toch weer erg pittig. Alles deed toch pijn inmiddels, de vette watten deden niets nuttigs meer voor mijn tenen, het mocht wel klaar zijn. In de laatste kilometer troffen we de anderen van onze groep weer aan (Die we overigens tijdens iedere rustpost wel gezien hadden) en zo gingen we gezamenlijk de laatste scan en de finish tegemoet. Heerlijk nu om verdiend tussen alle mensen te mogen lopen, nu we het gevoel hadden dat we het echt verdiend hadden. Het was dan wel niet zo druk als met de Nijmeegse via Gladiola, maar het voelde hetzelfde.
Plotseling lag ie dan voor ons. De laatste scanmat, waarmee onze finishtijd bezegeld werd. Onze supporters cq. verzorgers stonden ook hier weer voor ons klaar, alleen nu niet met koffie, maar met bloemen. Felicitaties en bedankjes over en weer, trots dat we het gehaald hadden.


Voor ons lag nu nog 1 stukje, een heuse catwalk met rode loper! Prachtig om boven de mensen uit te lopen, over een volgeladen Raadhuisplein. En ineens wordt je omgeroepen, en sta je je loopchip los te maken, krijg je een medaille, en is het klaar. Nog een abrupter einde dan tijdens een 4daagse. We zijn ook meteen in de auto gestapt en huiswaarts gegaan, want iedereen was te moe om te zitten.

Het resultaat

De nazorg
Omdat we zo vroeg aangekomen waren, had Inge de finish niet meer gered, maar in Elshout waren ze er. Heerlijk om Bart en Nienke dan even te knuffelen, al snapt Nienke er steeds maar weinig van...als ze me in de ochtend belt, en papa is weer eens aan het wandelen.
Een biertje ging er wel in, maar het mannetje met de hamer liet me streng weten dat er niet geslapen was de afgelopen nacht, dus met mijn ogen nog maar half open huiswaarts gegaan. Daar schijn ik gedouched te hebben en stortte ik neer in bed. Rond 18:00 nog even wat gegeten, en mijn voeten behandeld. Het bleken uiteindelijk de bekende blaren op mijn kleine tenen te zijn, (opnieuw volgelopen omdat het prikgaatje te klein was) en nog 2 andere blaren. Dat viel dus reuze mee voor een dergelijke afstand. Om 20:30 uiteindelijk naar dromenland vertrokken.
De volgende dag, papadag, viel het allemaal best wel mee, de nachtrust had me goed gedaan, en zo maakten we 's middags zelfs alweer een wandelingetje van 3,5 km. Dat was overigens wel weer voldoende, zo kreeg ik van mijn voeten te horen.

Routepijltje

De conclusie
De kilometers, dat was me niet tegengevallen. Ik heb altijd gezegd dat de afstand naar mijn idee niet veel verder was dan de 1e marsdag van de 4daagse (voor 50-ers althans) en dat bleek te kloppen. Mijn lichaam kon dat prima aan. Ook al had ik ook voor de 80 niet getraind. (een 4daagse vooraf telt natuurlijk wel fors mee) De slaap daarentegen was een ander verhaal. Ik had verwacht dat de klap eerder zou komen, maar ook korter zou duren. Blijkt toch dat de route en alles wat je meemaakt onderweg van doorslaggevend belang is op je gemoed. Pas toen het saai werd sloeg het toe. Uiteindelijk is het me helemaal niet tegengevallen, ik zou het zo weer doen. Het is wel zo dat ik dat gewoon van jaar tot jaar ga bekijken, als het zo uitkomt, waarom niet? Qua rusten heb ik nog iets geleerd, kort rusten heeft geen nadelige gevolgen voor het lopen. Met een totale rusttijd van nog geen 2 uur, had ik niet het gevoel dat ik iets miste, in vergelijking met de rust tijdens de 4daagse. (langer voor een kortere afstand)
Kijk voor een volledig overzicht van onze tijden en de bijbehorende afstanden op deze pagina.