Geluiden op straat, midden in de nacht, daar heb ik inmiddels ervaring mee. En dus, stond ik, na de voeding van Bart, om 4:10 weer uit het raam te loeren. Dit keer stond er een enexis busje, de bestuurder belde bij de overburen aan. Op dat tijdstip deed er niemand open, en de man reed met zijn busje weer verder. En ben ik maar weer gaan slapen. Maar toch had ik het goed gehoord, in de ochtend kwam er een enexis invasie de straat in rijden.
Wat later werd een graafmachine gebracht met een oplegger, en het gat was een feit.
Het bleek dat er een kabel was gebroken, en daardoor hadden de overburen geen stroom. Raar dat dat zomaar kan gebeuren, maar gelukkig was het niet bij ons. Ons gasfornuis doet het niet zonder stroom, en hoe had ik dan de melk voor Bart kunnen opwarmen....
Van het weekend mijn senseo apparaat eens onder handen genomen. flink azijn erin, en laten pruttelen. Dat was wel nodig, want het water was bruin terwijl ik geen koffiepad had geplaatst. Na vele keren door laten lopen, was de kalk en andere rommel wel een beetje weg, en na veel waterspoelingen smaakte ook het water weer naar water.
Maar toen kwam het volgende, de hoeveelheid water stond me niet aan. Het kopje was net iets meer dan halfvol, en zo groot zijn onze kopjes niet.
Daarom toch eens gezocht op internet. Na eerst het hilarische verhaal over de senseo-met-internet verbinding gelezen te hebben, kwam ik bij het echte werk.
Het blijkt namelijk mogelijk om met een klein instelschroefje de hoeveelheid aan te passen.
Aan de onderzijde is een kunststof lipje te vinden wat je kan verwijderen, daaronder zit een instelschroef. Hiermee kan je de draaitijd van de pomp aanpassen, en komt er dus meer of minder water.
Eerst de stekker eruit, water eruit, beetje draaien, en testen. Eerst met water alleen, en toen ik tevreden was met een padje. Nu is mijn kopje weer prachtig gevuld, en kan de senseo weer jaren mee :)
Vandaag voor het eerst met Bart naar buiten geweest. Ook het nieuwe meerijplankje voor Nienke heeft de vuurdoop gehad. Nienke vond het geweldig, en trotseert haar zadeltje met veel plezier. Inge vond het wandelen ook erg prettig, na dagenlang binnen te hebben gebivakkeerd. En Bart tenslotte, wist niet wat hem overkwam, een zee van licht op zijn velletje van 5 dagen oud. Hij is de hele weg wakker geweest, en muisstil dus hij vond het wel leuk denken we :)
Op 30 augustus om 9:54 is Bart geboren in het ziekenhuis in Veghel. Alles liep geheel volgens het boekje, en zodoende waren we rond 2 uur alweer thuis. Om 3 uur 's nachts waren de weeën rustigaan begonnen, en omstreeks 6 uur waren we in het ziekenhuis. Al met al een snelle bevalling, en ook ons ventje deed het prima. De score was super: 10/10/10.
Bart heeft zwarte haren, is 48 cm groot, en woog bij de geboorte 3050 gram. De zwangerschap heeft 37w6d geduurd.
Het gaat heel goed met Inge en Bart, het was heel vreemd om meteen thuis te zijn, maar toch ook wel prettig. De borstvoeding lijkt rustigaan op gang te komen, en Bart meldt zich geregeld. Hij kan zich aardig goed warm houden, alleen 's nachts krijgt hij een kruikje.
Nienke is de eerste avond erg onrustig geweest, we hebben aan haar meer tijd besteed dan aan Bart. De 2e avond is tot nu toe een stuk rustiger verlopen. Omdat Nienke vandaag naar de kinderopvang ging, konden we zelf ook wat bijkomen. Nienke heeft daar lekker getrakteerd, al was ze toch wel wat stilletjes.
Morgen ga ik haar dus goed verwennen, zodat ze merkt dat we haar niet achterstellen. Ze heeft een mooie pop gekregen, zodat ze zelf ook kan moederen, en dat vind ze heel erg leuk.
Vanavond heeft ze in elk geval zelf naar Bart gevraagd omdat ze hem wilde aaien, dus dat vonden we wel een goed teken.
2 jaar geleden schreef ik er ook al over; de Perseïden. Deze meteorenregen is doorgaans in augustus te zien, maar zal dit jaar spectaculairder zijn dan anders.
In de nacht van 12 op 13 augustus zullen rond 3 uur de meeste meteorieten te zien zijn. Dat wordt lang wakker blijven dus!
De vallende sterrenregen van de Perseïden (ook wel nog de 'Tranen van Laurentius genoemd), die in de nacht van 12 op 13 augustus zijn maximum bereikt, zal spectaculairder zijn dan anders. Bij heldere hemel zouden tussen elf uur 's avonds en vijf uur 's nachts tot honderd meteoren — of ook wel in de volksmond 'vallende sterren' genoemd — te zien zijn per uur. Dit jaar zijn de omstandigheden zeer gunstig aangezien het op 10 augustus nieuwe maan is, en de dagen erna de maan al vroeg ondergaat.
Elk jaar in augustus doorkruist de Aarde de baan van de komeet Swift-Tuttle. Op de baan van deze komeet bevindt zich heel wat achtergelaten gruis en stof. Eenmaal de Aarde deze baan kruist, komt dit stof en gruis met hoge snelheid in de atmosfeer van onze planeet terecht.
Door de hoge wrijvingskrachten in de atmosfeer wordt het stofdeeltje uiteengerukt tot losse moleculen en 'verdampt' het als het ware volledig. De omringende luchtlaag begint te ioniseren door deze wrijvingskrachten, en de uitgestoten energie wordt waargenomen in de vorm van zichtbaar licht. Dit verschijnsel wordt een vallende ster of meteoor genoemd.
Een deeltje ter grootte van een erwt geeft al een bijzonder heldere lichtstreep. Een zeer helder lichtspoor (helderder dan de planeet Venus) wordt ook wel een vuurbol of bolide genoemd.
De Perseïdenactiviteit stijgt geleidelijk van enkele exemplaren per nacht eind juli, tot zelfs honderd per uur rond het maximum in de ochtend van 13 augustus. De radiant (het punt waaruit de meteoren lijken te komen) ligt nabij het sterrenbeeld Perseus.
De dagen na de 4daagse is er altijd zo'n gat. Het is voorbij voordat je het weet, en dan is het alweer hopen dat het volgend jaar weer zo gezellig, en een succes wordt. 2011 zal wel een jubileumjaar worden.
Het scoutingkamp viert zijn 25ste verjaardag, de organiserende groep, Keizer Karel, is 100 jaar. Verder loop ik mijn 15e keer, Frank én Paul lopen voor de 10e, Annie loopt de 5e keer, ik doe de 15. Misschien krijg ik Inge ook zover, dan loopt ze ook de 5!
Eerst maar eens zien dat ik volgend jaar weer in vorm ben. De teennagel was toch wel dusdanig opgezet, dat ik begon te vermoeden dat het een blaar was, en dus besloot ik eens te prikken. Dat ging erg makkelijk, en een straaltje vocht bevestigde mijn vermoeden. Helaas was het wel vrijwel het hele nagelbed, dus die nagel zal er nog wel afvallen. Hopen dat het er straks weer netjes uitziet, en dit een eenmalig akkefietje was. Ik heb me al voorgenomen om eens een pedicure te raadplegen.
Na het douchen thuis, heb ik ook het polsbandje afgedaan, en ontdekt dat zelfs de fraudebestendigheid een farce is. Na het losmaken is het bandje gewoon weer vast te plakken, en moet je goed kijken of het al dan niet los is geweest. Aangezien de plakstrip aan de andere kant van de barcodes zit, ziet geen enkele controleur dus dat het bandje niet 100% goed zit, en ze hebben de hele week niet gevoeld, of hij wel echt goed vast zat. Zelfs een plakbandje was niemand opgevallen.
Laten we hopen dat de 4daagse organisatie hier dus mee geleerd heeft dat je niet alles moet willen veranderen. Het was prima hoe het was, laten we in 2011 weer gewoon knippen aub?
Nu het bandje los is, ervaar ik wel een soort van fantoomgedrag. Ik zit nog regelmatig te friemelen met het bandje, omdat ik het gevoel heb dat het er nog is. Gek ding.
We zullen zien hoe het er in 2011 aan toe gaat. Wil je dat ook weten? Ga naar www.4daagse.nl, en meld je aan, vanaf januari is dat al mogelijk...
Op de kinderopvang had Nienke een mooi kunstwerkje gemaakt. Dat was wel een verrassing. Nienke doet nu nog steeds voor dat haar voetjes echt precies op de afdruk passen :)
De 4e dag is er traditioneel één van doorbijten, maar met het einde in zicht, ook één van doorgaan. Vandaag veel foto's en video gemaakt, daarom duurde het ook wat langer voor dit verslagje online kwam. Het begon 's ochtends weer fijn, onze verzorging had gekookte eieren klaarstaan. Altijd lekker, een ei om 3 uur 's nachts :). We konden vrij vroeg vertrekken bij de start, aangemoedigd door een trouwe schare fans, die nog najoelen na een wilde nacht in het bruisende nachtleven van Nijmegen.
Hierna op weg naar grave, via het altijd geweldig saaie pad door de maisvelden.
Na de brug is de verleiding altijd aanwezig. Het is korter naar huis, dan naar Nijmegen. Zal ik gewoon naar huis wandelen?
Nee, toch maar met de meute mee.
Na de brug volgt direct de doortocht door Grave, alwaar traditioneel een controlepost staat. Ook staat daar vermeld dat we nog maar een klein stukje hoeven. 29,6km. En het is pas 9 uur. Prima timing dus.
Na Grave het laatste pittige stuk, via Gassel naar Beers. Mijn voeten zijn er nu klaar mee. De kleine teentjes doen vrolijk mee, mijn linker grote teen protesteert, en ik wil slapen. Maar ik doe het niet!
Onderweg worden we namelijk opgevrolijkt door een Britse militairen die lekker zingen, en ondertussen een prettig tempo lopen.
Eenmaal in Beers aangekomen is het ook altijd weer lachen met Engelstalige militairen. Moesten ze in Grave al lachen, in Beers is het ieder jaar feest bij het plaatsnaambord. Allemaal willen ze op de foto met Beers :).
En direct daarna even uitrusten en spelen in de speeltuin.
Eenmaal in Beers, waar we ook weer even rusten, is het gedaan met de rust. Meestal begint in Beers de 4daagse grijns al op onze gezichten te verschijnen, de 50km loopt nog even een ommetje naar Vianen, maar door zelf wat liedjes te zingen, voelen we van dit lusje niet veel, en lopen we vlotjes Cuijk binnen. In Cuijk is het weer een gekkenhuis, de plaatselijke horeca heeft alles in het werk gezet om maar zoveel mogelijk (bier- of andere consumpties drinkende) toeschouwers langs de route te krijgen. Een korte impressie van de Maaskade.
Hierna draaien we de Pontonbrug op.
Vanaf Cuijk loop ik samen met Annie en Theo. Frank en Carlijn zijn eerder vertrokken, vanwege de pijnlijke knie van Frank willen ze niet te lang stil zitten.
In Malden hebben we nog een korte rust, en voelen we de finish. Onderweg komen we een nieuwe (vrouwelijke) swingende agent tegen. Max Walg, sinds 1996 de meest populaire agent op het kruispunt st Annastraat / Groenestraat, is met pensioen. Zodoende stond hier dit jaar dus een andere agent(e). We moesten helaas lang wachten en eerlijk is eerlijk, Max wist het feestje hier toch pakkender over te brengen. Een van de wandelaars trachtte nog een kusje los te krijgen, echter zonder resultaat...
Blij als we zijn, dat we het met z'n allen toch weer mooi geflikt hebben, lachen we nog even voor de foto.
Dan snel door, want onze 4daagse kruizen liggen te wachten!
Op de Wedren lekker genieten van de afgelopen dagen, met een lekker (malt - ik moet nog rijden vanavond) biertje.
Enkele minuten na 18:00 zien we ook de bezemwagen voorbij rijden. Teken dat het echt voorbij is.
Ook de Zweedse militairen zijn daar blij om.
Moe en voldaan vertrekken wij dan uiteindelijk naar onze camping. De voeteninspectie leverde weinig bijzonders op. Het enige wat even afwachten is, is de grote teen.
Na rustig gegeten te hebben, breek ik mijn tent af, en ga ik snel naar huis, alwaar mijn dames het een hele week zonder mij hebben moeten doen. Maar vooral; mijn heerlijke bed! Slapen... Heerlijk.
Vandaag even een korter bericht, ik heb even geen laptop voorhanden. Het weer was prima, dus het drinken kon op een rustiger tempo. In Ottersum een aantal bekenden gezien, dus dat was erg leuk. Het tweede deel van de lus was echter wel een pijnlijke ervaring. Mijn grote teen begon namelijk flink te irriteren. De tocht verliep verder zonder problemen, maar uiteindelijk leek het er wel op dat mijn grote teen licht ontstoken is. Ik hoop dat het me morgen geen parten gaat spelen, want ik kan er nu maar weinig aan doen. Het eten smaakte erg goed dus voor de rest gaat het morgen wel goed komen. Nu snel slapen in elk geval. Het verslag van dag 4 komt misschien een dag later, maar dan zal ik ook weer foto's plaatsen.
Na een normale wektijd vandaag weer aan de slag. Om 3:15 is het ontbijten en de lunch klaarmaken.
Om iets na 4 uur waren we onderweg, richting Wijchen. De dag verliep eigenlijk best aardig. Wel wat last van de afgetape-te teentjes, maar dat was te doen. De warmte was ook vandaag aanwezig. Voordeel; je spieren koelen nauwelijks af tijdens het rusten, en zodoende waren we vrij snel wel weer op tempo. Nadeel is dat mensen denken dat álle wandelaars houden van een douche. Ik hoor daar zeker niet bij, ik wandel niet lekker met zeiknatte kleren. Het scannen van de barcodes was weer een regelrecht drama. Controlepunten waar niemand was, controles die niet werkten, zelfs een controleur gezien die de tranen in de ogen had, omdat ze niet meer wist hoe ze de boel onder controle konden houden. Ik geloof er niet in dat de controles deze 4daagse nog opgelost worden. Het was op den duur zelfs dat ze stonden te scannen met een scanner die uit stond, om de wandelaars maar niet te frustreren. Gekker moet het niet worden. Die knipkaart werkte prima. Terug dat ding!
Goed, afgezien van deze en andere kleine irritaties (wat pijntjes hier en daar, een teek, zo bleek later) verliep de dag voorspoedig.
In Wijchen de burgemeester nog even op de foto gezet:
Hier nog een foto van mijn wandelmaatjes Carlijn en Frank, die van een welverdiende rustpost genieten.
Om 15:50 waren we binnen, een erg goed resultaat voor de 2e dag. De eindscore bleef steken bij 2 kleine teentjes waar opnieuw vocht in de blaar was gekomen, en de bovengenoemde teek, al heeft die niets met de 4daagse te maken.
Tijd voor een stevige avondmaaltijd!
Goeie Hollandse pot.
NB: GPRS is vaak niet beschikbaar, zodat het bijna niet te doen is om onderweg een twitter berichtje te sturen. Nu liep dat vandaag zowieso mis, omdat er een klein probleempje was met mijn PDA, maar dat is alweer verholpen. Morgen weer een nieuwe poging. Ook heb ik vernomen dat de volgpagina erg slecht werkt. Aangezien deze echter gekoppeld is aan het barcode scansysteem, verwacht ik dat dat een oorzaak is voor het slechte functioneren.
Zo, de eerste dag zit erop. Na een vroege start waren we lekker onderweg, in Bemmel sloegen we zelfs per ongeluk een rustpost over.
De warmte was goed uit te houden, tot de koperen ploert aan de hemel verscheen, toen begon het echte zweten.
De verzorging deed er echter weer alles aan om ons op de route te houden. Uiteindelijk kwamen we ook Annie en Theo nog tegen.
Het twitteren was onderweg soms erg lastig, vanwege een overbelast netwerk. Ook de volgsite heeft blijkbaar diverse keren geen informatie getoond, vanwege een overbelaste site.
Zelfs de controle (wat al te verwachten was, de organisatie heeft werkelijk niets geleerd) kon de stroom wandelaars niet aan met het scannen van die stomme polsbandjes. In Oosterhout werd er daarom niet meer gecontroleerd. Het had mij niets verbaasd als we weer een knipkaart hadden gekregen, maar helaas. Dat zat er niet in.
Onderweg zijn we wel weer de nodige malloten tegengekomen:
De ambulances stonden in grote getale klaar op de dijk naar Lent. Volgens mij hebben ze maar weinig hoeven doen, we werden werkelijk doodgegooid met water.
Foto's van de route naar- en op de dijk:
Zicht op Nijmegen:
Na afloop heerlijk in de hangmat genieten van een biertje, na de gebruikelijke blaren aangetroffen te hebben op mijn kleine teentjes...
Zo, het aanmelden is alvast gelukt. De polsband is om, en het startterrein is verkend.
Hier is het geval te zien. Ik vond de barcodekaart mooier. En aan de knipkaart was toch écht veel meer lol te beleven. Ik moet het nog zien dat dat ding de hele week goed blijft zitten, ik verwacht er nog wel wat gedoe mee bij verschillende wandelaars.
Nienke was vandaag ook mee, dus ik heb haar alvast laten zien waar ze over 10 jaar moet zijn voor haar eerste 4daagse.
De foto's die ik dit jaar zal publiceren, zullen weer een stuk beter zijn, ik neem dit keer een goed toestel mee.
Het laatste nieuws: We mogen dinsdagochtend misschien een half uur eerder starten. En dat is goed nieuws, want voor de eerste nacht is dat goed op te vangen door gewoon eerder naar bed te gaan. Op andere dagen is dat lastiger, want dan zitten we in een ijzeren ritme...
Het is dan toch gebeurd. Omdat het met de4daagselive mogelijk is om tweets direct op de pagina te laten verschijnen, ben ik er toch eens ingedoken. En het is toch wel een mooie techniek. Direct een aantal diensten aan elkaar gekoppeld, blogger aan twitter, twitter aan blogger, tweetdeck geinstalleerd, eenmaal begonnen is het vrij makkelijk, en misschien blijf ik het na de 4 daagse ook nog wel gebruiken ook...
Wie had dat nou toch gedacht.
Nog een paar dagen, en dan is het weer zover. De 4daagse gaat van start. Na maanden lang uitrusten, denk ik er weer klaar voor te zijn. De 4 daagse van 2009 is de training geweest voor dit jaar, ik heb dramatisch weinig geoefend. Wel dagelijks een korte wandeling, maar afstanden van meer dan 15km heb ik dit jaar nog niet gemaakt. Ben benieuwd dus wat dat gaat betekenen. Waarschijnlijk gewoon spierpijn en rustig aan doen.
Een grote zorg van ons loopteam is het afschaffen van de knipkaart. Waar wij ons in het verleden kilometers konden bezighouden met het gokken in welk vakje het knipje zou komen, en wat voor vorm de knip zou hebben, is de knipkaart nu vervangen door een suf polsbandje met barcode.
Na 14 jaar traditie en bijgeloof zijn wij van mening dat je daar niet zomaar aan moet tornen. We verwachten daarom ook een enorm aantal uitvallers, en mochten wij het niet redden, dan is de knipkaart bij voorbaat onze reden...
Ons loopteam bestaat dit jaar helaas slechts uit 3 personen. Frank, Carlijn (Die zich mede dankzij dit bericht inschreef) en ik. Paul, onze eeuwige koploper, die dit jaar tot goudenkruisloper (10e keer) uitgeroepen zou worden, is dankzij een een schandalige overvalpoging in zijn woonplaats ongelukkig gevallen, en herstelt nu van zijn kwetsuren. Hij was daarom genoodzaakt om af te haken.
Ook dit jaar ben ik weer live te volgen, ik hoop dat het dit keer iets soepeler verloopt dan vorig jaar.
De link (en mijn lopersnummer) is als volgt: http://www.de4daagselive.nl/50A515
Nu alleen nog hopen dat het niet te warm wordt. Niet omdat ik het dan niet ga redden, maar omdat ik bang ben dat de organisatie bang is voor de hedendaagse claimcultuur, en de tocht afgelast.
Ik heb zoals alle jaren gewoon 2 liter water, een hoedje, mijn 12 boterhammetjes en een aantal noodartikeltjes bij, zodat geen enkele dijk bij 30 graden mij van doorlopen zal weerhouden.
Zo. Het was een flinke klus, maar eindelijk is alles weer klaar voor de toekomst. Alle websites die op ons domein draaien zijn geupgrade, alle scripts en verwijzingen zijn weer in orde gemaakt, de artikelen zijn gerubriceerd, nieuwe layouts zijn toegepast, en alles is flink opgeruimd.
Vooral het bijwerken van de solar power website was een enorm karwei. Het was een ratjetoe, waarvan ik een paar jaar terug dacht dat het handig zou zijn, maar het was niet bij te houden. Nu zijn alle websites een losstaand geheel, en is het veel eenvoudiger om een andere template te kiezen.
Voor alle lezers via Hyves of Facebook: Het bericht wat je nu leest is een automatische kopie van mijn website http://marcel.reinieren.net ;)
Nadat hij jarenlang heeft liggen wachten op herstel, is dit jaar de knoop doorgehakt. De boot gaat eruit. Ik heb er gewoon geen tijd meer voor. Geen tijd voor het herstel, maar daarna waarschijnlijk ook geen tijd om ermee te varen. Dus dan is opknappen ook weer zonde van de tijd. Al die tijd lag hij dan ook meters garage in beslag te nemen, terwijl Inge geduldig wachtte tot ik in zou zien dat het een project zonder einde was.
Regelmatig hebben we spannende momenten gehad, toen een Vlaamse gaai in de buurt kwam. Zojuist was er een ekster in de tuin geland, dus ik vreesde voor het ergste. Toen ik ging kijken zat de merel ook niet op het nest. Maar wat bleek! De eitjes zijn alle 4 uitgekomen! Omdat de merel er niet was, snel even een fotootje gemaakt.
Zojuist heb ik het vrouwtje weer bezig gezien, en er stak een voorzichtig snaveltje boven het nest uit, zichtbaar op de webcam.
Ik denk dat het nu volle bak is. De merel zit continu te broeden. Af en toe vliegt ze even van het nest om haar behoefte te doen, en even te eten. Van die gelegenheid heb ik snel gebruik gemaakt, getuige onderstaande foto...
2 jaar geleden was ons berghok al uitgekozen tot nestlocatie, dit keer heeft de merel een betere plek gevonden. Hoog en droog, waar de katten niet bijkunnen. Ik zag het al aankomen, dus daarom snel een extra breed plankje gemonteerd. De merel heeft er dankbaar gebruik van gemaakt. Het nest ligt dit keer prachtig stabiel.
Meteen de webcam weer uit de kast, en dit keer ook een infrarood lamp. Zodoende is er nu dag en nacht beeld te zien! Omdat het nest dit keer hoger zit, zijn de eventuele eitjes straks niet te zien.
Ik ook. Maar sinds ik Fences heb ontdekt ziet het er nu behoorlijk netjes uit. En niet voor even, nee mocht het een keer een rommeltje worden omdat ik mijn resolutie heb aangepast, dan zorgt Fences ervoor dat alles keurig op het juiste plekje terugkomt.
En dan nu het mooiste van dit al, het is nog gratis ook!
Het blijkt nog te bestaan, zoiets als goede service.
Onze camera, een Canon Powershot A80 vertoonde ineens kuren. Iedere foto was wat rozig, paars, en dat bleek zowel op het display als op de foto zelf.
Balen, maar toch eens gaan googlen. Op marktplaats zag ik tenslotte een camera die aangeboden werd, met als opmerking dat ie met het zelfde euvel naar een reparatiecentrum gestuurd was, en gratis gerepareerd teruggezonden was.
Dat klonk te mooi om waar te zijn. Zodoende eens gemaild en gebeld, en het werd bevestigd: De beeldchip bevat een fabrieksfout, en deze wordt gratis hersteld.
Inmiddels is de camera verzonden, en weer retour gekomen, gerepareerd en wel. De originele aankoopbon was niet eens nodig!
Ik weet in elk geval zeker dat het toestel daarwerkelijk onder handen is genomen, want er zat een hot pixel op de chip. En die is weg.
Bij deze; Hulde aan Canon, en hun repaircenter: Techrepair!
Nieuwste toevoeging aan het vuurwerk arsenaal; de Chinese (of Thaise) lampion. Voor een paar euro's te koop. De lampion is een vliegende brandbom; door de warmte van de vlam kan de lampion kilometers ver komen, en op een heel andere plaats brand veroorzaken. Ook als de lampion in de lucht uitgaat, zoals het hoort, valt het afval op een plek waar het niet hoort. Zo vonden wij dit in natuurgebied "De Maashorst".
Met viltstift zijn groetjes aan "Opa in de Hemel" opgeschreven. Ik denk dat Opa zich in zijn graf omdraait als er voor hem een bos wordt ontstoken...
De tijden dat de meeste vuurwerkresten dus in de straat van de afsteker achterbleven zijn ook voorgoed voorbij, hiermee komt het afval (metaalframe, chemisch bewerkt papier) dus ook op plekken terecht waar de vervuiler het nooit meer zal ophalen...
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
