4Daagse 2010 - Dag 4

De 4e dag is er traditioneel één van doorbijten, maar met het einde in zicht, ook één van doorgaan. Vandaag veel foto's en video gemaakt, daarom duurde het ook wat langer voor dit verslagje online kwam. Het begon 's ochtends weer fijn, onze verzorging had gekookte eieren klaarstaan. Altijd lekker, een ei om 3 uur 's nachts :). We konden vrij vroeg vertrekken bij de start, aangemoedigd door een trouwe schare fans, die nog najoelen na een wilde nacht in het bruisende nachtleven van Nijmegen.



Hierna op weg naar grave, via het altijd geweldig saaie pad door de maisvelden.

Na de brug is de verleiding altijd aanwezig. Het is korter naar huis, dan naar Nijmegen. Zal ik gewoon naar huis wandelen?

Nee, toch maar met de meute mee.

Na de brug volgt direct de doortocht door Grave, alwaar traditioneel een controlepost staat. Ook staat daar vermeld dat we nog maar een klein stukje hoeven. 29,6km. En het is pas 9 uur. Prima timing dus.

Na Grave het laatste pittige stuk, via Gassel naar Beers. Mijn voeten zijn er nu klaar mee. De kleine teentjes doen vrolijk mee, mijn linker grote teen protesteert, en ik wil slapen. Maar ik doe het niet!

Onderweg worden we namelijk opgevrolijkt door een Britse militairen die lekker zingen, en ondertussen een prettig tempo lopen.



Eenmaal in Beers aangekomen is het ook altijd weer lachen met Engelstalige militairen. Moesten ze in Grave al lachen, in Beers is het ieder jaar feest bij het plaatsnaambord. Allemaal willen ze op de foto met Beers :).

En direct daarna even uitrusten en spelen in de speeltuin.

Eenmaal in Beers, waar we ook weer even rusten, is het gedaan met de rust. Meestal begint in Beers de 4daagse grijns al op onze gezichten te verschijnen, de 50km loopt nog even een ommetje naar Vianen, maar door zelf wat liedjes te zingen, voelen we van dit lusje niet veel, en lopen we vlotjes Cuijk binnen. In Cuijk is het weer een gekkenhuis, de plaatselijke horeca heeft alles in het werk gezet om maar zoveel mogelijk (bier- of andere consumpties drinkende) toeschouwers langs de route te krijgen. Een korte impressie van de Maaskade.




Hierna draaien we de Pontonbrug op.



Vanaf Cuijk loop ik samen met Annie en Theo. Frank en Carlijn zijn eerder vertrokken, vanwege de pijnlijke knie van Frank willen ze niet te lang stil zitten.

In Malden hebben we nog een korte rust, en voelen we de finish. Onderweg komen we een nieuwe (vrouwelijke) swingende agent tegen. Max Walg, sinds 1996 de meest populaire agent op het kruispunt st Annastraat / Groenestraat, is met pensioen. Zodoende stond hier dit jaar dus  een andere agent(e). We moesten helaas lang wachten en eerlijk is eerlijk, Max wist het feestje hier toch pakkender over te brengen. Een van de wandelaars trachtte nog een kusje los te krijgen, echter zonder resultaat...



Blij als we zijn, dat we het met z'n allen toch weer mooi geflikt hebben, lachen we nog even voor de foto.

Dan snel door, want onze 4daagse kruizen liggen te wachten!

Op de Wedren lekker genieten van de afgelopen dagen, met een lekker (malt - ik moet nog rijden vanavond) biertje.


Enkele minuten na 18:00 zien we ook de bezemwagen voorbij rijden. Teken dat het echt voorbij is.

Ook de Zweedse militairen zijn daar blij om.

Moe en voldaan vertrekken wij dan uiteindelijk naar onze camping. De voeteninspectie leverde weinig bijzonders op. Het enige wat even afwachten is, is de grote teen.
Na rustig gegeten te hebben, breek ik mijn tent af, en ga ik snel naar huis, alwaar mijn dames het een hele week zonder mij hebben moeten doen. Maar vooral; mijn heerlijke bed! Slapen... Heerlijk.