De dagen na de 4daagse is er altijd zo'n gat. Het is voorbij voordat je het weet, en dan is het alweer hopen dat het volgend jaar weer zo gezellig, en een succes wordt. 2011 zal wel een jubileumjaar worden.
Het scoutingkamp viert zijn 25ste verjaardag, de organiserende groep, Keizer Karel, is 100 jaar. Verder loop ik mijn 15e keer, Frank én Paul lopen voor de 10e, Annie loopt de 5e keer, ik doe de 15. Misschien krijg ik Inge ook zover, dan loopt ze ook de 5!
Eerst maar eens zien dat ik volgend jaar weer in vorm ben. De teennagel was toch wel dusdanig opgezet, dat ik begon te vermoeden dat het een blaar was, en dus besloot ik eens te prikken. Dat ging erg makkelijk, en een straaltje vocht bevestigde mijn vermoeden. Helaas was het wel vrijwel het hele nagelbed, dus die nagel zal er nog wel afvallen. Hopen dat het er straks weer netjes uitziet, en dit een eenmalig akkefietje was. Ik heb me al voorgenomen om eens een pedicure te raadplegen.
Na het douchen thuis, heb ik ook het polsbandje afgedaan, en ontdekt dat zelfs de fraudebestendigheid een farce is. Na het losmaken is het bandje gewoon weer vast te plakken, en moet je goed kijken of het al dan niet los is geweest. Aangezien de plakstrip aan de andere kant van de barcodes zit, ziet geen enkele controleur dus dat het bandje niet 100% goed zit, en ze hebben de hele week niet gevoeld, of hij wel echt goed vast zat. Zelfs een plakbandje was niemand opgevallen.
Laten we hopen dat de 4daagse organisatie hier dus mee geleerd heeft dat je niet alles moet willen veranderen. Het was prima hoe het was, laten we in 2011 weer gewoon knippen aub?
Nu het bandje los is, ervaar ik wel een soort van fantoomgedrag. Ik zit nog regelmatig te friemelen met het bandje, omdat ik het gevoel heb dat het er nog is. Gek ding.
We zullen zien hoe het er in 2011 aan toe gaat. Wil je dat ook weten? Ga naar www.4daagse.nl, en meld je aan, vanaf januari is dat al mogelijk...
Op de kinderopvang had Nienke een mooi kunstwerkje gemaakt. Dat was wel een verrassing. Nienke doet nu nog steeds voor dat haar voetjes echt precies op de afdruk passen :)
zondag 25 juli 2010
vrijdag 23 juli 2010
4Daagse 2010 - Dag 4
De 4e dag is er traditioneel één van doorbijten, maar met het einde in zicht, ook één van doorgaan. Vandaag veel foto's en video gemaakt, daarom duurde het ook wat langer voor dit verslagje online kwam. Het begon 's ochtends weer fijn, onze verzorging had gekookte eieren klaarstaan. Altijd lekker, een ei om 3 uur 's nachts :). We konden vrij vroeg vertrekken bij de start, aangemoedigd door een trouwe schare fans, die nog najoelen na een wilde nacht in het bruisende nachtleven van Nijmegen.
Hierna op weg naar grave, via het altijd geweldig saaie pad door de maisvelden.
Na de brug is de verleiding altijd aanwezig. Het is korter naar huis, dan naar Nijmegen. Zal ik gewoon naar huis wandelen?
Nee, toch maar met de meute mee.
Na de brug volgt direct de doortocht door Grave, alwaar traditioneel een controlepost staat. Ook staat daar vermeld dat we nog maar een klein stukje hoeven. 29,6km. En het is pas 9 uur. Prima timing dus.
Na Grave het laatste pittige stuk, via Gassel naar Beers. Mijn voeten zijn er nu klaar mee. De kleine teentjes doen vrolijk mee, mijn linker grote teen protesteert, en ik wil slapen. Maar ik doe het niet!
Onderweg worden we namelijk opgevrolijkt door een Britse militairen die lekker zingen, en ondertussen een prettig tempo lopen.
Eenmaal in Beers aangekomen is het ook altijd weer lachen met Engelstalige militairen. Moesten ze in Grave al lachen, in Beers is het ieder jaar feest bij het plaatsnaambord. Allemaal willen ze op de foto met Beers :).
En direct daarna even uitrusten en spelen in de speeltuin.
Eenmaal in Beers, waar we ook weer even rusten, is het gedaan met de rust. Meestal begint in Beers de 4daagse grijns al op onze gezichten te verschijnen, de 50km loopt nog even een ommetje naar Vianen, maar door zelf wat liedjes te zingen, voelen we van dit lusje niet veel, en lopen we vlotjes Cuijk binnen. In Cuijk is het weer een gekkenhuis, de plaatselijke horeca heeft alles in het werk gezet om maar zoveel mogelijk (bier- of andere consumpties drinkende) toeschouwers langs de route te krijgen. Een korte impressie van de Maaskade.
Hierna draaien we de Pontonbrug op.
Vanaf Cuijk loop ik samen met Annie en Theo. Frank en Carlijn zijn eerder vertrokken, vanwege de pijnlijke knie van Frank willen ze niet te lang stil zitten.
In Malden hebben we nog een korte rust, en voelen we de finish. Onderweg komen we een nieuwe (vrouwelijke) swingende agent tegen. Max Walg, sinds 1996 de meest populaire agent op het kruispunt st Annastraat / Groenestraat, is met pensioen. Zodoende stond hier dit jaar dus een andere agent(e). We moesten helaas lang wachten en eerlijk is eerlijk, Max wist het feestje hier toch pakkender over te brengen. Een van de wandelaars trachtte nog een kusje los te krijgen, echter zonder resultaat...
Blij als we zijn, dat we het met z'n allen toch weer mooi geflikt hebben, lachen we nog even voor de foto.
Dan snel door, want onze 4daagse kruizen liggen te wachten!
Op de Wedren lekker genieten van de afgelopen dagen, met een lekker (malt - ik moet nog rijden vanavond) biertje.
Enkele minuten na 18:00 zien we ook de bezemwagen voorbij rijden. Teken dat het echt voorbij is.
Ook de Zweedse militairen zijn daar blij om.
Moe en voldaan vertrekken wij dan uiteindelijk naar onze camping. De voeteninspectie leverde weinig bijzonders op. Het enige wat even afwachten is, is de grote teen.
Na rustig gegeten te hebben, breek ik mijn tent af, en ga ik snel naar huis, alwaar mijn dames het een hele week zonder mij hebben moeten doen. Maar vooral; mijn heerlijke bed! Slapen... Heerlijk.
Hierna op weg naar grave, via het altijd geweldig saaie pad door de maisvelden.
Na de brug is de verleiding altijd aanwezig. Het is korter naar huis, dan naar Nijmegen. Zal ik gewoon naar huis wandelen?
Nee, toch maar met de meute mee.
Na de brug volgt direct de doortocht door Grave, alwaar traditioneel een controlepost staat. Ook staat daar vermeld dat we nog maar een klein stukje hoeven. 29,6km. En het is pas 9 uur. Prima timing dus.
Na Grave het laatste pittige stuk, via Gassel naar Beers. Mijn voeten zijn er nu klaar mee. De kleine teentjes doen vrolijk mee, mijn linker grote teen protesteert, en ik wil slapen. Maar ik doe het niet!
Onderweg worden we namelijk opgevrolijkt door een Britse militairen die lekker zingen, en ondertussen een prettig tempo lopen.
Eenmaal in Beers aangekomen is het ook altijd weer lachen met Engelstalige militairen. Moesten ze in Grave al lachen, in Beers is het ieder jaar feest bij het plaatsnaambord. Allemaal willen ze op de foto met Beers :).
En direct daarna even uitrusten en spelen in de speeltuin.
Eenmaal in Beers, waar we ook weer even rusten, is het gedaan met de rust. Meestal begint in Beers de 4daagse grijns al op onze gezichten te verschijnen, de 50km loopt nog even een ommetje naar Vianen, maar door zelf wat liedjes te zingen, voelen we van dit lusje niet veel, en lopen we vlotjes Cuijk binnen. In Cuijk is het weer een gekkenhuis, de plaatselijke horeca heeft alles in het werk gezet om maar zoveel mogelijk (bier- of andere consumpties drinkende) toeschouwers langs de route te krijgen. Een korte impressie van de Maaskade.
Hierna draaien we de Pontonbrug op.
Vanaf Cuijk loop ik samen met Annie en Theo. Frank en Carlijn zijn eerder vertrokken, vanwege de pijnlijke knie van Frank willen ze niet te lang stil zitten.
In Malden hebben we nog een korte rust, en voelen we de finish. Onderweg komen we een nieuwe (vrouwelijke) swingende agent tegen. Max Walg, sinds 1996 de meest populaire agent op het kruispunt st Annastraat / Groenestraat, is met pensioen. Zodoende stond hier dit jaar dus een andere agent(e). We moesten helaas lang wachten en eerlijk is eerlijk, Max wist het feestje hier toch pakkender over te brengen. Een van de wandelaars trachtte nog een kusje los te krijgen, echter zonder resultaat...
Blij als we zijn, dat we het met z'n allen toch weer mooi geflikt hebben, lachen we nog even voor de foto.
Dan snel door, want onze 4daagse kruizen liggen te wachten!
Op de Wedren lekker genieten van de afgelopen dagen, met een lekker (malt - ik moet nog rijden vanavond) biertje.
Enkele minuten na 18:00 zien we ook de bezemwagen voorbij rijden. Teken dat het echt voorbij is.
Ook de Zweedse militairen zijn daar blij om.
Moe en voldaan vertrekken wij dan uiteindelijk naar onze camping. De voeteninspectie leverde weinig bijzonders op. Het enige wat even afwachten is, is de grote teen.
Na rustig gegeten te hebben, breek ik mijn tent af, en ga ik snel naar huis, alwaar mijn dames het een hele week zonder mij hebben moeten doen. Maar vooral; mijn heerlijke bed! Slapen... Heerlijk.
donderdag 22 juli 2010
4Daagse 2010 - dag 3
Vandaag even een korter bericht, ik heb even geen laptop voorhanden. Het weer was prima, dus het drinken kon op een rustiger tempo. In Ottersum een aantal bekenden gezien, dus dat was erg leuk. Het tweede deel van de lus was echter wel een pijnlijke ervaring. Mijn grote teen begon namelijk flink te irriteren. De tocht verliep verder zonder problemen, maar uiteindelijk leek het er wel op dat mijn grote teen licht ontstoken is. Ik hoop dat het me morgen geen parten gaat spelen, want ik kan er nu maar weinig aan doen. Het eten smaakte erg goed dus voor de rest gaat het morgen wel goed komen. Nu snel slapen in elk geval. Het verslag van dag 4 komt misschien een dag later, maar dan zal ik ook weer foto's plaatsen.
[Later, thuis - wat impressiefoto's toegevoegd]
Eindelijk, toch weer knippen!
Heerlijk rusten in Groesbeek
[Later, thuis - wat impressiefoto's toegevoegd]
Eindelijk, toch weer knippen!
Heerlijk rusten in Groesbeek
woensdag 21 juli 2010
4Daagse 2010 - Dag 2
Na een normale wektijd vandaag weer aan de slag. Om 3:15 is het ontbijten en de lunch klaarmaken.
Om iets na 4 uur waren we onderweg, richting Wijchen. De dag verliep eigenlijk best aardig. Wel wat last van de afgetape-te teentjes, maar dat was te doen. De warmte was ook vandaag aanwezig. Voordeel; je spieren koelen nauwelijks af tijdens het rusten, en zodoende waren we vrij snel wel weer op tempo. Nadeel is dat mensen denken dat álle wandelaars houden van een douche. Ik hoor daar zeker niet bij, ik wandel niet lekker met zeiknatte kleren. Het scannen van de barcodes was weer een regelrecht drama. Controlepunten waar niemand was, controles die niet werkten, zelfs een controleur gezien die de tranen in de ogen had, omdat ze niet meer wist hoe ze de boel onder controle konden houden. Ik geloof er niet in dat de controles deze 4daagse nog opgelost worden. Het was op den duur zelfs dat ze stonden te scannen met een scanner die uit stond, om de wandelaars maar niet te frustreren. Gekker moet het niet worden. Die knipkaart werkte prima. Terug dat ding!
Goed, afgezien van deze en andere kleine irritaties (wat pijntjes hier en daar, een teek, zo bleek later) verliep de dag voorspoedig.
In Wijchen de burgemeester nog even op de foto gezet:
Hier nog een foto van mijn wandelmaatjes Carlijn en Frank, die van een welverdiende rustpost genieten.
Om 15:50 waren we binnen, een erg goed resultaat voor de 2e dag. De eindscore bleef steken bij 2 kleine teentjes waar opnieuw vocht in de blaar was gekomen, en de bovengenoemde teek, al heeft die niets met de 4daagse te maken.
Tijd voor een stevige avondmaaltijd!
Goeie Hollandse pot.
NB: GPRS is vaak niet beschikbaar, zodat het bijna niet te doen is om onderweg een twitter berichtje te sturen. Nu liep dat vandaag zowieso mis, omdat er een klein probleempje was met mijn PDA, maar dat is alweer verholpen. Morgen weer een nieuwe poging. Ook heb ik vernomen dat de volgpagina erg slecht werkt. Aangezien deze echter gekoppeld is aan het barcode scansysteem, verwacht ik dat dat een oorzaak is voor het slechte functioneren.
Welterusten en tot morgen!
Goed, afgezien van deze en andere kleine irritaties (wat pijntjes hier en daar, een teek, zo bleek later) verliep de dag voorspoedig.
In Wijchen de burgemeester nog even op de foto gezet:
Hier nog een foto van mijn wandelmaatjes Carlijn en Frank, die van een welverdiende rustpost genieten.
Om 15:50 waren we binnen, een erg goed resultaat voor de 2e dag. De eindscore bleef steken bij 2 kleine teentjes waar opnieuw vocht in de blaar was gekomen, en de bovengenoemde teek, al heeft die niets met de 4daagse te maken.
Tijd voor een stevige avondmaaltijd!
Goeie Hollandse pot.
NB: GPRS is vaak niet beschikbaar, zodat het bijna niet te doen is om onderweg een twitter berichtje te sturen. Nu liep dat vandaag zowieso mis, omdat er een klein probleempje was met mijn PDA, maar dat is alweer verholpen. Morgen weer een nieuwe poging. Ook heb ik vernomen dat de volgpagina erg slecht werkt. Aangezien deze echter gekoppeld is aan het barcode scansysteem, verwacht ik dat dat een oorzaak is voor het slechte functioneren.
Welterusten en tot morgen!
dinsdag 20 juli 2010
4Daagse 2010 - Dag 1
Zo, de eerste dag zit erop. Na een vroege start waren we lekker onderweg, in Bemmel sloegen we zelfs per ongeluk een rustpost over.
De warmte was goed uit te houden, tot de koperen ploert aan de hemel verscheen, toen begon het echte zweten.
De verzorging deed er echter weer alles aan om ons op de route te houden. Uiteindelijk kwamen we ook Annie en Theo nog tegen.
Het twitteren was onderweg soms erg lastig, vanwege een overbelast netwerk. Ook de volgsite heeft blijkbaar diverse keren geen informatie getoond, vanwege een overbelaste site.
Zelfs de controle (wat al te verwachten was, de organisatie heeft werkelijk niets geleerd) kon de stroom wandelaars niet aan met het scannen van die stomme polsbandjes. In Oosterhout werd er daarom niet meer gecontroleerd. Het had mij niets verbaasd als we weer een knipkaart hadden gekregen, maar helaas. Dat zat er niet in.
Onderweg zijn we wel weer de nodige malloten tegengekomen:
De ambulances stonden in grote getale klaar op de dijk naar Lent. Volgens mij hebben ze maar weinig hoeven doen, we werden werkelijk doodgegooid met water.
Foto's van de route naar- en op de dijk:
Na afloop heerlijk in de hangmat genieten van een biertje, na de gebruikelijke blaren aangetroffen te hebben op mijn kleine teentjes...
Morgen weer een dag!
Zelfs de controle (wat al te verwachten was, de organisatie heeft werkelijk niets geleerd) kon de stroom wandelaars niet aan met het scannen van die stomme polsbandjes. In Oosterhout werd er daarom niet meer gecontroleerd. Het had mij niets verbaasd als we weer een knipkaart hadden gekregen, maar helaas. Dat zat er niet in.
Onderweg zijn we wel weer de nodige malloten tegengekomen:
Foto's van de route naar- en op de dijk:
Zicht op Nijmegen:
Morgen weer een dag!
maandag 19 juli 2010
Aanmelden is alvast gelukt
Zo, het aanmelden is alvast gelukt. De polsband is om, en het startterrein is verkend.
Hier is het geval te zien. Ik vond de barcodekaart mooier. En aan de knipkaart was toch écht veel meer lol te beleven. Ik moet het nog zien dat dat ding de hele week goed blijft zitten, ik verwacht er nog wel wat gedoe mee bij verschillende wandelaars.
Nienke was vandaag ook mee, dus ik heb haar alvast laten zien waar ze over 10 jaar moet zijn voor haar eerste 4daagse.
Hier is het geval te zien. Ik vond de barcodekaart mooier. En aan de knipkaart was toch écht veel meer lol te beleven. Ik moet het nog zien dat dat ding de hele week goed blijft zitten, ik verwacht er nog wel wat gedoe mee bij verschillende wandelaars.
Nienke was vandaag ook mee, dus ik heb haar alvast laten zien waar ze over 10 jaar moet zijn voor haar eerste 4daagse.
De foto's die ik dit jaar zal publiceren, zullen weer een stuk beter zijn, ik neem dit keer een goed toestel mee.
Het laatste nieuws: We mogen dinsdagochtend misschien een half uur eerder starten. En dat is goed nieuws, want voor de eerste nacht is dat goed op te vangen door gewoon eerder naar bed te gaan. Op andere dagen is dat lastiger, want dan zitten we in een ijzeren ritme...
zaterdag 17 juli 2010
Twitterdetwit
Het is dan toch gebeurd. Omdat het met de4daagselive mogelijk is om tweets direct op de pagina te laten verschijnen, ben ik er toch eens ingedoken. En het is toch wel een mooie techniek. Direct een aantal diensten aan elkaar gekoppeld, blogger aan twitter, twitter aan blogger, tweetdeck geinstalleerd, eenmaal begonnen is het vrij makkelijk, en misschien blijf ik het na de 4 daagse ook nog wel gebruiken ook...
Wie had dat nou toch gedacht.
Wie had dat nou toch gedacht.
vrijdag 16 juli 2010
4daagse 2010 staat voor de deur!
Nog een paar dagen, en dan is het weer zover. De 4daagse gaat van start. Na maanden lang uitrusten, denk ik er weer klaar voor te zijn. De 4 daagse van 2009 is de training geweest voor dit jaar, ik heb dramatisch weinig geoefend. Wel dagelijks een korte wandeling, maar afstanden van meer dan 15km heb ik dit jaar nog niet gemaakt. Ben benieuwd dus wat dat gaat betekenen. Waarschijnlijk gewoon spierpijn en rustig aan doen.
Een grote zorg van ons loopteam is het afschaffen van de knipkaart. Waar wij ons in het verleden kilometers konden bezighouden met het gokken in welk vakje het knipje zou komen, en wat voor vorm de knip zou hebben, is de knipkaart nu vervangen door een suf polsbandje met barcode.
Na 14 jaar traditie en bijgeloof zijn wij van mening dat je daar niet zomaar aan moet tornen. We verwachten daarom ook een enorm aantal uitvallers, en mochten wij het niet redden, dan is de knipkaart bij voorbaat onze reden...
Ons loopteam bestaat dit jaar helaas slechts uit 3 personen. Frank, Carlijn (Die zich mede dankzij dit bericht inschreef) en ik. Paul, onze eeuwige koploper, die dit jaar tot goudenkruisloper (10e keer) uitgeroepen zou worden, is dankzij een een schandalige overvalpoging in zijn woonplaats ongelukkig gevallen, en herstelt nu van zijn kwetsuren. Hij was daarom genoodzaakt om af te haken.
Mijn ouders lopen de 40 kilometer, meer daarover op http://www.reinieren.net/.
Ook dit jaar ben ik weer live te volgen, ik hoop dat het dit keer iets soepeler verloopt dan vorig jaar.
De link (en mijn lopersnummer) is als volgt:
http://www.de4daagselive.nl/50A515
Nu alleen nog hopen dat het niet te warm wordt. Niet omdat ik het dan niet ga redden, maar omdat ik bang ben dat de organisatie bang is voor de hedendaagse claimcultuur, en de tocht afgelast.
Ik heb zoals alle jaren gewoon 2 liter water, een hoedje, mijn 12 boterhammetjes en een aantal noodartikeltjes bij, zodat geen enkele dijk bij 30 graden mij van doorlopen zal weerhouden.
Laat de finish maar komen, deze wordt de mijne!
Een grote zorg van ons loopteam is het afschaffen van de knipkaart. Waar wij ons in het verleden kilometers konden bezighouden met het gokken in welk vakje het knipje zou komen, en wat voor vorm de knip zou hebben, is de knipkaart nu vervangen door een suf polsbandje met barcode.
Na 14 jaar traditie en bijgeloof zijn wij van mening dat je daar niet zomaar aan moet tornen. We verwachten daarom ook een enorm aantal uitvallers, en mochten wij het niet redden, dan is de knipkaart bij voorbaat onze reden...
Ons loopteam bestaat dit jaar helaas slechts uit 3 personen. Frank, Carlijn (Die zich mede dankzij dit bericht inschreef) en ik. Paul, onze eeuwige koploper, die dit jaar tot goudenkruisloper (10e keer) uitgeroepen zou worden, is dankzij een een schandalige overvalpoging in zijn woonplaats ongelukkig gevallen, en herstelt nu van zijn kwetsuren. Hij was daarom genoodzaakt om af te haken.
Mijn ouders lopen de 40 kilometer, meer daarover op http://www.reinieren.net/.
Ook dit jaar ben ik weer live te volgen, ik hoop dat het dit keer iets soepeler verloopt dan vorig jaar.
De link (en mijn lopersnummer) is als volgt:
http://www.de4daagselive.nl/50A515
Nu alleen nog hopen dat het niet te warm wordt. Niet omdat ik het dan niet ga redden, maar omdat ik bang ben dat de organisatie bang is voor de hedendaagse claimcultuur, en de tocht afgelast.
Ik heb zoals alle jaren gewoon 2 liter water, een hoedje, mijn 12 boterhammetjes en een aantal noodartikeltjes bij, zodat geen enkele dijk bij 30 graden mij van doorlopen zal weerhouden.
Laat de finish maar komen, deze wordt de mijne!