Dag 3 - 4Daagse Nijmegen 2009

Het was vannacht warm. Redelijk liggen woelen, maar verder lekker geslapen. Nadat we ons ontbijtje naar binnen gepropt hadden, en een enorm lunchpakket hadden ingeladen, konden we op pad. Deze keer iets later als normaal, maar we kwamen aan bij de start om 4:10 en 5 minuten later zaten we al op de route. Dat viel dus reuze mee. Het ging vandaag erg lekker. De temperatuur was beter, de stemming zat er goed in, en geen slaap te bekennen. Nu was het overigens wel zo dat we een "zwartloper" bij ons hadden. Carlijn liep een dagje mee, en die was helemaal fris en fruitig. En dan laat je je natuurlijk niet kennen :)

Onderweg natuurlijk Giel Beelen nog tegengekomen, diep weggekropen achter zijn muziek spullen.



De lus via Ottersum was saai, maar bovenal erg nat. Het begon hier flink te regenen. Gelukkig bewees hier mijn poncho en regenbroek goede diensten, al begon het na een poosje door lekkage en zweet toch wel klam te worden. Maar dat mocht de pret niet drukken. We baalden er vooral van dat we ons liedboekje niet tevoorschijn konden halen, en dus op een beperkt aantal liedjes waren aangewezen. Gelukkig kwam ook aan deze lus een eind, en eenmaal aangekomen in Groesbeek begon zelfs de zon te schijnen. Zodoende alle regenkleding snel weggestopt, en gelukkig bleef het ook droog. Mijn telefoon vond het overigens wat minder, maar inmiddels lijkt ie wel weer hersteld.


Stukje 7 heuvelenweg.

De finish kwam hierna spoedig in zicht, we waren om 4 uur binnen. Terugfietsend richting het kampterrein kwamen we nog veel lopers tegen, de route liep namelijk langs ons terrein. Het was overigens jaren geleden dat ik dat hem meegemaakt, meestal waren we de derde dag pas laat (16:45 of zo) binnen, omdat het met mij of een van de medewandelaars wat minder ging. Van de Cornelis Lely groep is Pascal vandaag helaas uitgevallen in Milsbeek. Hij had veel pijn in zijn scheenbeen.

Op het terrein aangekomen, na een welkome douche de voeten geinspecteerd. De tape op mijn rechtervoet heeft het zwaar gehad met de regen en de natte voet, maar dat was eigenlijk alles wat er te melden valt. Toen het zaakje weer ingepakt was, kon ik weer gaan. Inmiddels staan de schoenen te drogen met wat kranten erin, en mijn spullen liggen alweer klaar.

Klaar voor de intocht. Klaar om er weer een einde aan te maken voor 2009. Het blijft ongelofelijk hoe snel zo'n week voorbij kan gaan. Ik zou bijna zeggen, duurde het maar langer. Maar daar zijn mijn voeten het niet mee eens.

Daarom ga ik dus maar weer snel slapen, want eigenlijk is het alweer veel te laat.