Brand!

Vannacht sliepen we eigenlijk net goed en wel, toen we wat sirenes hoorden. Die kwamen toch wel heel dichtbij, en toen er een hoop herrie op straat was van compressoren, gerammel van een putdeksel dat we toch maar eens door het raam keken. Braaaaand!



Ongeveer 100 meter verderop in de straat stond de zolder van een huis in lichterlaaie. De brandweer was met flink wat materieel uitgerukt, want er zitten nogal wat appartementen in dat complex. Ik ben toch eens wezen kijken, met enige schaamte, want je bent toch een ramptourist. Het was me al snel duidelijk dat het hele huis verloren was.

Terwijl ik daar stond liepen de rillingen me over de rug. Ik ken de bewoners niet echt, maar het lijkt me, na het overlijden van dierbaren, een van de ergste gebeurtenissen die je kan overkomen. Alles weg. Er bleek naderhand niemand thuis te zijn geweest, wellicht de reden ook dat het zo ver heeft kunnen komen. Je vraagt je dan ook wel af hoe het kan ontstaan.

Het toeval wil dat ik een paar weken geleden een nieuwe brandblusser had gekocht, in een opwelling. Een grote blusser van 6kg leek me toch iets prettiger dan zo'n klein prul van een kilo. Nooit gedacht dat ik een woningbrand ineens van zo dichtbij zou meemaken. Ik heb vandaag meteen onze 3 brandmelders nog eens gecontroleerd.

De 2e kilo

Nienke is weer een kilo zwaarder geworden. Ze weegt nu ruim 4 kilo. En ze lacht af en toe! Volgens mij doen we het dus wel goed :)

Hoe draag je een baby

Vandaag eens een nieuwe manier van baby-dragen geprobeerd. Nienke vind het prima zo, en het is nog makkelijk ook.

Een konijn verliest nooit z'n streken...

Het lijkt erop dat de lente in zicht is! Dat heeft Noekie, ons mannetjeskonijn geweten. Ging het aanvankelijk nog zo rustig en goed tussen Chica en Noekie, sinds een paar dagen is Chica het haasje. Ze wordt continu achterna gezeten door Noekie, omdat hij alleen maar op haar wil rijden. Dat is op zich nog niet zo'n probleem, ware het niet dat hij zich in haar vacht vastbijt. Maar inmiddels is de vacht op, (die ligt in plukjes door de ren) en nu bijt hij zich vast in haar vel. Dat ging mij te ver. Helaas zat er dus niets anders op dan de hele ren te scheiden, zodat ze mekaar nog wel kunnen zien en ruiken, maar dat Chica even rust krijgt.



Wie had dat gedacht van die ouwe Noekie, dit jaar wordt hij 10, en dan zou je toch zeggen dat ie van z'n ouwe dag gaat genieten. Nee hoor...meneer graaft zich momenteel suf om toch maar aan de andere kant van het hek te komen. Dat gaat alleen niet lukken, want ook ik heb al eerder met dit bijltje gehakt, toen Noekie en Nina voor het eerst samen zaten. Toen stond het hek er namelijk ook...



Chica heeft nu wat rust aan haar lijf, en komt eindelijk toe aan het verkennen van haar speelgoed.